Hoe kan je nog geloven als je
het verleden als een blok meesleept
en een steen voor elke droom rolt!
Kijk goed, zei zij, en je zult wel zien
dat je hoop krijgt die je doet leven
tegen het gewicht van de steen in.
Hoe kan je nog geloven als je
enkel harde feiten als waar aanneemt,
voor altijd vast genageld aan een kruis!
Wees maar gerust, zei hij, en je voelt zo
dat alle feiten iets minder zwaar zijn
dan vertrouwen dat je blijvend draagt.
Zo spelen hoop, geloof en liefde
met elkaar als kleine paaseitjes
en brengen je leven weer op smaak
zodat je steeds weer zou geloven
dat Hij geen kopie van je verleden,
maar je horizon weer open maakt.
